Eg som hadde trudd eg skulle vere Äleine her, og sÄ var det eit renn av folk!
Og brÄtt fekk eg igjen ei kjensle av at eg ikkje var Äleine. Det er ikkje ei slik kjensle eg bruker Ä fÄ, som regel veit eg nÄr eg er Äleine og nÄr eg ikkje er det. Det var vel faktisk fÞrste gong eg hadde denne kjensla. Eg visste at i skogen skal ein stole pÄ kjenslene sine. PÄ instinkta og pÄ dei indre rÞystene. Og ein skal sove lett, alltid med ei ladd bÞrse ved sida av senga.