Eit språk utan ord - om sorga over eit barn som vart borte.
På ein kyrkjegard ein dag i februar: Eit barn vert gravlagt. Snøen fell over grava og dei som står rundt, over ord og minne om Øyvor, som var sjuk heile sitt korte liv.
Ø er ein song om sorg og omsorg, om ho som er borte, og dei som er att.
Ø er eit syn av snø og eld, av det som fell og det som frys, og av det som brånar og gløder.
Ø er nemninga av den tomme mengda, ei mengd som ikkje har nokon element. Ø er ikkje det same som ingenting, men kva er det då?
Ø er ein formsikker elegi, eit forsøk på å nærma seg det som både er ordlaust og språkløysande.
