Novellene er utpreget Gunnhild-Øyehaugske, det vil si morsomme, lettlest beleste, velskrevne og absurdistiske og varme.
Ei kvinne klarer ikkje å fjerne neglelakken frå neglene sine, ein litteraturprofessor skal sykle heim frå førelesing og hamnar i eit mareritt, ei kvinne drøymer kontinuerleg om noko anna enn dette, nokon forsvinn ut gjennom bussveggen ein heilt vanleg regnvérsdag, og intellektuelle kriser opptrer også i verdsrommet. I korte glimt viser kanskje livet seg i rein form, anten i draume eller i levande live, men kven kan forstå det, og kven kan fortelje? «Draumeskrivar» spør.