‘Thérèse Raquin’ van Émile Zola, voor het eerst gepubliceerd in 1867, is een duister en schokkend meesterwerk over lust, schuld en boete in een somber achterafstraatje van Parijs. Wanneer Thérèse Raquin wordt gedwongen te trouwen met de ziekelijke Camille, ziet ze een sober leven voor zich dat elke avond naar hetzelfde koude bed leidt en elke ochtend naar dezelfde lege dag. Ontsnapping komt in de vorm van de vriend van haar man, Laurent, en Thérèse stort zich halsoverkop in een affaire. Er lijkt maar één obstakel voor hun geluk: Camille.
In deze roman analyseerde Zola de dierlijke driften van zijn personages alsof het een wetenschappelijke studie betrof. Daarmee is ‘Thérèse Raquin’ een schoolvoorbeeld van naturalisme. Het levenswerk van Zola was de romancyclus ‘Les Rougon-Macquart’, over het Franse leven in het midden van de negentiende eeuw.
