Al eeuwen komen Italianen naar Nederland, als bankiers, kunstenaars,
instrumentmakers, sierstucwerkers, schoorsteenvegers, terrazzowerkers,
ijsmakers en pizzabakkers. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen de
charmante Italiaanse mannen vooral hierheen om in de industrie werken.
Ze leefden en trouwden hier en lieten hun voornemens om terug te keren
naar het moederland varen.
Nederland zat te springen om arbeidskrachten, in Italië was geen
werk. De Italianen bleken de wegbereiders van de grote mediterrane
migratie, ze stonden aan de wieg van de multiculturele samenleving.
Na hen zijn nog veel meer Italianen naar Nederland gekomen: uitwisselingsstudenten,
expats en wetenschappers kwamen, werden verliefd op
Nederland, en bleven.
Hoe verging het de Nederlandse Italianen en hun nazaten? Wat bindt
hen aan ons land? Wat is hun bijdrage aan de Nederlandse cultuur? Daniela
Tasca dook in de literatuur, zocht in private en openbare archieven
en sprak met Italiaanse Nederlanders. Ze schetst het beeld van een diverse
gemeenschap, gehecht aan de eigen identiteit en flexibel genoeg om
geïntegreerd te zijn.
