Deze laatste bundel waar Karel van het Reve zelf de hand in heeft gehad, zal zijn talrijke bewonderaars zeker plezier doen.
Op 11 mei 1996, een week voor hij vijfenzeventig werd, zegde Karel van het Reve zijn lezers vaarwel in een allerlaatste column. Hij deed dat met grote tegenzin, maar het moest want, zo schreef hij, 'ik zink weg in een poel van vergetelheid'.
Acht jaar lang had Van het Reve een tweewekelijkse bijdrage in Het Parool geschreven onder het motto 'Achteraf'. Stukjes waarin hij nu eens vrolijk, dan weer bespiegelend, tegendraads of weemoedig schreef over honderd en een verschillende zaken. Van Goethe tot het openbaar vervoer, van Russische schrijfmachines tot commissaris Nordholt strekte zijn belangstelling zich uit. Zijn stijl bleef onnavolgbaar lichtvoetig. Toen Van het Reve op 4 maart 1999 stierf, was hij bijna klaar met het selecteren van de teksten voor dit boek. Deze laatste bundel waar hij zelf de hand in heeft gehad, zal zijn talrijke bewonderaars zeker plezier doen.
