Als jurylid een rechtvaardig oordeel vellen over een man die twee uur voor de dure ceremonie zijn bruiloft heeft afgeblazen. Een objectief oordeel - zonder persoonlijke gevoelens te laten meespelen. Kan dat eigenlijk wel?
Zodra Sophies blik die van medejurylid Gary kruist, vonkt er iets tussen hen. Dus zoeken ze - ondanks alle waarschuwingen tegen persoonlijk contact - als vanzelf elkaars gezelschap op. En hoe vaker ze bij elkaar zijn, hoe groter de aantrekkingskracht tussen hen wordt.
Maar ook de kloof tussen hun standpunten over de rechtszaak wordt steeds groter. Het onderwerp raakt een gevoelige snaar bij Sophie, die al gauw bij smartengeld uitkomt. Terwijl voor Gary de ruzie niet eens in een rechtszaal thuishoort! Als hij ook nog eens laat vallen dat hij een huwelijk hoe dan ook niks vindt, is voor Sophie de maat vol.
Als kemphanen staan ze tegenover elkaar in de jurykamer om hun standpunten te verdedigen. Een compromis lijkt onwaarschijnlijk. Toch zal er een uitspraak moeten komen...
