Nadat hij al vele marathons op vaderlandse bodem had volbracht, vertrok Bram Bakker eind 2006 naar de Verenigde Staten om voor het eerst deel te nemen aan de opwindendste en grootste marathon ter wereld, die van New York. Bijna waanzinnig werd de rennende psychiater toen hij door gelukkige omstandigheden pal naast zijn sportieve idool Lance Armstrong aan de start stond, en zij aan zij zo n tien kilometer met hem door Brooklyn rende, waar net als in alle andere buurten van The Big Apple duizenden enthousiaste toeschouwers de lopers fanatiek aanmoedigden. Deze overweldigende ervaring maakt Bakker tot een ware pleitbezorger van deelname aan deze wedstrijd: 'Als je dan toch een marathon wilt lopen, doe het dan hier!'
In 2008 ging hij voor de tweede keer, met het ambitieuze doel deze wedstrijd (met zijn lange bruggen en geaccidenteerd parcours) binnen drie uur te voltooien. De midlifecrisis van een vijfenveertigjarige, of een realistisch doel?
In New York, New York beschrijft Bakker de periode van honderd dagen voorafgaand aan de marathon, waarin hij voor het eerst van zijn leven op schema's traint en zich regelmatig afvraagt waar hij mee bezig is. En naast terugblikken op zijn deelname aan de New York Marathon van 2006 verhaalt Bakker uiteraard gedetailleerd over het evenement zelf: de belevenissen te midden van veertigduizend lopers en twee miljoen toeschouwers, op een zondag in november.
