Sinds de door Rusland gesteunde rebellen in de zomer van 2014 vlucht MH17 neerschoten, is het Donetsbekken ondergedompeld in een uitzichtloze oorlog. Het gebied is al lang niet meer van Oekraïne, maar bij Rusland hoort het ook niet, wat de ellende alleen maar vergroot. De bewoners lijken het zich niet echt aan te trekken; ze hebben in hun geschiedenis al zoveel meegemaakt dat ze dit er ook nog wel bij kunnen nemen. Op de vraag hoe het gaat, antwoorden ze, niet zonder de nodige ironie, dat alles normaal is: ‘Het is geweldig hier, maar niemand is jaloers.’
Met dezelfde dosis relativisme trekt Jan Hunin, vijf jaar nadat hij er de oorlog versloeg, door een gebied waar westerse journalisten al lang niet meer welkom zijn. Het levert een tragikomisch avontuur op waarin bijna alles fout loopt wat maar fout kan lopen.
Jan Hunin (1968) is een Belgische historicus en reporter die al bijna een kwarteeuw in Polen woont. Hij werkte als correspondent voor De Standaard, Het Parool en de Volkskrant. In 2019 verscheen zijn vluchtelingenepos Dit land is mijn land.
