Qatar. Een minuscuul schiereilandje gelegen in de Perzische Golf, tussen Saudi-Arabië en Iran. Niet groter dan één derde van België, met 250.000 inwoners. Per hoofd tweemaal het jaarinkomen van een Amerikaans staatsburger. Immens rijk. Onbegrensd ambitieus. Gevaarlijk fragiel. Decadent en corrupt. Een dwerg met een grenzeloze honger.
Qatar is een financiële grootmacht die wereldwijd investeert in de bankwereld, de auto-industrie, de vastgoedsector, het wetenschappelijk onderzoek, de kunst en de media. Én in sport, om zich te profileren op de wereldkaart. 2016: wereldkampioenschap wielrennen; 2019: wereldkampioenschap
atletiek; 2022: wereldbeker voetbal. Met corruptie als breekijzer bij de toewijzing van deze evenementen, die plaatsvinden in een woestijngebied waar tijdens de zomermaanden de temperatuur kan oplopen tot 50 graden Celsius.
Twee miljoen arbeidsmigranten uit onder meer Nepal, India, Bangladesh, Sri Lanka en de Filipijnen knappen het vuile en harde werk op in onmenselijke omstandigheden. Moderne slaven die sportstadia, luxehotels, winkelcentra, vergaderzalen en musea optrekken, waar topsporters, internationale kunstenaars, vooraanstaande wetenschappers en schatrijke toeristen achteloos hun ding doen. Decadentie ten top.
Qatar is bevriend met de VS, Frankrijk en Groot-Brittannië, maar promoot ondertussen de meest radicale islam, steunt de Moslimbroeders en financiert stiekem IS. Dit pamflet toont het ware gelaat van de autoritaire en gevaarlijke golfstaat: tussen decadentie en corruptie.
Willy Laes (1946) is mensenrechtenactivist en onder meer de eerste Vlaamse voorzitter van Amnesty
International Vlaanderen. Hij was leraar en adjunct-directeur van het Koninklijk Atheneum Keerbergen. Eerder publiceerde hij bij Houtekiet Een jaar na Charlie Hebdo. Een pamflet (2015).
