Je zou kunnen zeggen dat de jonge schilder Igor Nast alles mee had. Een grote familie. Succes. De liefde van zijn leven.
Maar het succes kwam er enkel dankzij de liefde, en die liefde is, net na zijn grote doorbraak, even plotseling als mysterieus uit zijn leven verdwenen. De bloeiende handel rond zijn werk levert nu enkel nog de pijnlijke herinnering op aan alles wat kleur gaf aan zijn leven. Overal waar hij kijkt, op zijn oude schilderijen en in glossy catalogi, staart zij hem aan. Maar wanneer hij voor een leeg doek gaat staan komt er niets meer.
Rest nog de familie. Igor groeide op bij zijn moeder, die na de dood van zijn zusje geen licht of leven meer toeliet in huis, en uiteindelijk van onverteerbaar verdriet overleed. Nu wordt zijn overige familie enkel nog bijeengehouden door een verre vader, een man die in vier verschillende huwelijken zeven kinderen maakte en daarmee een spoor naliet van Florida tot het meer van Luzern.
Het is drie dagen voor een grote tentoonstelling van zijn werk in Madrid wanneer Igor gebeld wordt door zijn halfbroer. Zijn vader is erg ziek en zal weldra sterven. Igor doet wat hij al doet zolang hij het zich kan herinneren: vluchten. Hij laat zijn succes achter om zijn familie, misschien wel voor het eerst, te leren kennen. En heel misschien vindt hij onderweg zelfs de liefde terug. Al is het daarvoor mogelijk al te laat.
Je zou kunnen zeggen dat de jonge schilder Igor Nast alles mee had, maar dan is het aan te raden om twee stappen terug te doen en heel het doek nog eens opnieuw te bekijken.
