Marie Verhulp, een gelauwerd dichteres, stopte twintig jaar geleden plotseling met schrijven. Nu doceert ze filosofie en bezoekt ze conferenties, musea, concerten, cafés. Ze maakt notities, leest, observeert, en raakt van tijd tot tijd in gesprek: met een jongere dichter die twijfelt aan de richting van zijn werk; met een studente die over moederschap schrijft; met haar broer, die terugdenkt aan hun jeugd en aan het boek dat hem redde. Over het zwijgen is een roman in impressies en gedachtegangen, van 'misschien wel de spannendste auteur van zijn generatie' (De Volkskrant), over spoken, kunst, familie, inleving en afstand, over het stiksel dat een leven bijeenhoudt. Op de achtergrond ontstaat, als in slow motion, het portret van een vrouw die onze verhalen - over anderen en onszelf - is gaan wantrouwen, en zich afvraagt of een mens ook zonder kan.