Als het leven om je heen aan stukken slaat, hoe hard wil je dan vechten voor iets waar je niet zonder kunt? Hoe hard wil je vechten voor elkaar?

Het leven is een aaneenschakeling van momenten.

Grote momenten.

Kleine momenten.

En al die momenten zijn belangrijk.

Ieder moment bereid je voor op die ene gebeurtenis die je leven definieert. Je moet al je angsten overwinnen, de strijd aangaan met alle demonen uit je verleden en je ziel bevrijden van het vergif dat je met je meedraagt, anders loop je het risico alles te verliezen.

Voor mij begon het allemaal op het moment dat Rylee uit die verdomde voorraadkast viel. Ze liet me dingen voelen. Ze lijmde mijn ziel op het moment dat ik dacht dat ik voor altijd gebroken was. Ze werd alles wat ik nodig had om te overleven. Ze is het absoluut waard om voor te vechten... Maar hoe vecht je voor iemand die je niet verdient?

Liefde zit vol hoogte- en dieptepunten.

Hoogtepunten waarvan je hart stopt met slaan.

Dieptepunten die je ziel stukslaan.

En al die momenten zijn belangrijk.

Liefde is een racebaan vol onverwachte bochten en hindernissen waar je rekening mee moet houden. Om te winnen moet je muren omver beuken, leren een ander te vertrouwen en je verleden een plekje geven. Maar soms is het het moeilijkst om te voldoen aan wat er van je wordt verwacht.

Colton heeft mijn gebroken ziel gelijmd, mijn hart gestolen en me laten inzien dat liefde niet te voorspellen is en niet perfect is. Liefde is krom. En dat is prima. Maar als de buitenwereld zich bemoeit met onze relatie, hoe ver moet ik dan gaan om aan hem te bewijzen dat hij het waard is om voor te vechten?

Degene die zei dat liefde geduldig is en dat liefde mooi is, heeft ons nog nooit ontmoet. Wij weten dat onze liefde het waard is, we hebben geaccepteerd dat wij bij elkaar horen. Maar als ons verleden kruist met ons heden, zullen de gevolgen van die botsing ons dan sterker maken? Of ons juist uit elkaar drijven?