Proza is een ziekte. Toch blijft Arnon Grunberg schrijven – Waarom eigenlijk? Wat heeft de roman hem te bieden wat de krantenstukken, blogs en columns die hij ook de wereld in stuurt, niet kunnen zeggen? Afgrond zonder vangnet bespreekt de ontwikkeling van het auteurschap van Arnon Grunberg: van het ironische debuut tot de ernstige vervreemding in de latere romans, van het satirische spel met het publiek tot de politiek van de dagelijkse voetnoot.
Afgrond zonder vangnet is geen biografie, maar gaat wel uit van Grunbergs joodse identiteit en de geschiedenis van zijn ouders -– omdat in het licht daarvan zijn romans een andere betekenis krijgen. In het werk van Grunberg gaat het steeds om de vraag hoe we met elkaar moeten leven, na de vernietigingen van de twintigste eeuw. Wat betekenen geloof, moraal, liefde, ouderschap wanneer het vertrouwen geschonden is en alles ‘kapot’ is? En hoe kan kun je leven met de ander, als die zelf niet meer echt leeft? Deze studie brengt in kaart hoe de romans van Arnon Grunberg zulke vragen stellen, en beantwoorden.
