'Ik staarde hem na, mijn handen rond het tafelblad
geklemd. Ik wist niet dat ik zo kon haten. Ik klampte
me vast aan dat gevoel. Staarde naar de wonde aan de
binnenkant van mijn arm. Dit keer, eindelijk, zouden
de zaken niet gaan zoals hij dat wilde. Dit keer zou ik
beslissen wat er in mijn leven gebeurde.
We hadden hier niet moeten zitten. Ik had dit kunnen
voorkomen. Ik had anders en beter moeten kiezen.
Maar toen ik eerdere keuzes maakte, had ik geen idee
dat het tot dit zou leiden, tot deze keuze. Zal ik ooit
stoppen met me alleen al daarover schuldig te voelen?
Ik had beter moeten luisteren. Niet alleen naar wat er
gezegd werd, maar vooral naar wat verzwegen werd. En
nu zit ik hier en zwijg uit alle macht, in de hoop dat jij
het dan misschien verstaat.'
