"Odin den einøygde og andre gudar og kjemper" fortel om dei gudane som dei gamle nordmenn trudde på og ofra til før kristendommen vart innført i landet. Vi kjenner for det meste den gamle gudetrua frå nokre eldgamle kvad som vart dikta av ukjende forfattarar ein gong mellom år 600 og 900 f.Kr. Dessa kvada vart førte vidare opp gjennom ættene ved at skaldar og sogemenn let læregutane sine lære kvada utanåt.
Først i høgmellomalderen, da skrivekunsten var blitt kjend i Norden, vart desse kvada, og ei mengd gamle segner om gudar og heltar, nedskrivne i bøker. Boka med dei eldste kvada vart kalla "Den eldre Edda", medan ei samling segner om gudar og heltar vart nedteikna av Snorre Sturlason (1177-1241), og den boka har fått namnet "Den yngre Edda".
På grunn av mange vanskelege ord og vendingar er det ikkje lett å lesa desse bøkene, enda dei er både spennande og fengslande. Havnelid har derfor i boka si gjenfortalt noko av dette stoffet i ei meir lettfatteleg form, slik at fleire kan få glede av desse gamle forteljingane.
