Marcellus Emants (1848-1923) werd door Willem Kloos ooit omschreven als ‘de Johannes de Doper van de moderne literatuur’, en hoewel Emants zelf zich absoluut niet als wegbereider van andere auteurs wenste te zien (daarvoor opereerde hij veel te solistisch) was hij met zijn koele en pessimistische beschrijving van menselijke relaties en drijfveren zijn tijd ver vooruit.