Na een zeventienjarig verblijf in Turkije als correspondent voor NRC Handelsblad keerde Froukje Santing (1956) terug naar Nederland. Ze trof een land aan dat onder invloed van 9/11 en de moord op Theo van Gogh in hoog tempo aan het veranderen was, op een manier die haar van Nederland vervreemdde.
Aangestuurd door de politiek en onvoldoende gecorrigeerd door media en wetenschap wordt volgens Santing sindsdien op een obsessieve manier geprobeerd een model-Nederlander te ontwikkelen. Het recht om binnen bepaalde grenzen anders te zijn, een onvervreemdbare Nederlandse waarde, wordt bij het grofvuil gezet. En dat terwijl een groeiende groep moslimmigranten er steeds beter in slaagt een positie te verwerven in de Nederlandse samenleving, zonder een blauwdruk te zijn van de ‘witte’ meerderheid.
Santing besloot niet machteloos toe te zien. Dwars op de tijdgeest is haar weerwoord.
