Dit boek biedt een diepgaande en inspirerende visie voor christenen in een postchristelijke cultuur.
'Wat een heerlijk boek om te lezen!'
'Dit boek van Paas steekt met kop en schouders boven de rest uit.'
(Dagblad Trouw)
Hoe realistisch is dat, missionair zijn in een cultuur die steeds minder in het christelijk geloof geïnteresseerd lijkt te zijn? Als kerkgroei niet lukt en de cultuur zich nauwelijks laat beïnvloeden, waarom zou je dan nog de brug naar andersdenkenden oversteken? Dit unieke boek biedt een diepgravende, toegankelijke en inspirerende visie voor christenen in een postchristelijke cultuur.
Er waait een missionaire wind door Nederland. Maar de secularisatie gaat door en veel kerken ervaren al het gepraat over 'zending', 'opwekking', 'groei' en 'verandering' als weinig realistisch. Is het mogelijk om vast te houden aan de missionaire kern van het christelijk geloof en tegelijk serieus te nemen dat maar weinig mensen in Nederland het christelijk geloof de moeite waard vinden?
Dit boek legt uit hoe dat kan. Het is gebaseerd op de ervaringen die de auteur heeft opgedaan in verschillende contexten, waaronder Amsterdam. Het geeft inzicht in recente ontwikkelingen in de zendingstheologie en houdt steeds oog voor de praktijk.
Vreemdelingen en priesters is een inspirerend boek voor een hoopvolle minderheid.
Carlijn
25-11-2023
Misschien niet relevant genoeg op dit moment in mijn leven. Maar het stuk over priesterschap sloot aan bij mijn kringen, dus dat was een leuke herkenning. Hoeveel vijanden heb je niet, als je de wereld wilt verbeteren? Wie niet moedeloos wordt, kan gemakkelijk gaan haten. Mensen die benzineslangen doorsnijden, aanslagen plegen op nertsenfokkers of vliegtuigen kapen, staan niet onverschillig tegenover de wereld. Integendeel, aan idealen en moed geen gebrek. Het is liefde waar het aan ontbreekt. In de Bijbel komen we zo iemand tegen in de figuur van de profeet Jona. Hij, de rechtvaardige Israëliet, wordt als lid van een onderdrukt en lijdend volk geroepen om de wrede onderdrukkers uit Ninevé de wacht aan te zeggen. Nergens wordt Jonas woede gebagatelliseerd, nergens wordt gedaan alsof het onrecht van Ninevé niet ten hemel schreiend (Jona 1:2) is. Maar toch is het eind van het liedje dat Jona geconfronteerd wordt met een vijand die door God net zo geliefd blijkt te zijn als Jona zelf. Jona moet leren dat de haat van de rechtvaardigen net zo min past in Gods nieuwe wereld als de wreedheid van de onrechtvaardigen.