De historische romans die in de 19de eeuw werden geschreven, zijn vrijwel altijd nogal omvangrijk. De schrijvers namen de tijd om plaatsen, personen en omstandigheden uitgebreid te beschrijven. Lezers van nu vinden dat langdradig. Jacob van Lennep schreef niet alleen historische romans, maar ook verhalen, "historische episoden" van veertig à honderd bladzijden. Deze verhalen werden later gebundeld in zijn reeks "Onze voorouders in verschillende taferelen geschetst". Deel 2 bevat de verhalen "Chariëtto", "De Saxische weezen" en "De Friezen te Rome". Ze spelen zich respectievelijk af in de 4de eeuw na Christus in de buurt van Parijs, in de 5de eeuw op een moment dat Europa wordt geteisterd door invallen van de Hunnen, en in de 9de eeuw te Rome, waar Jacob van Lennep de culturele oorsprong van de Friezen op de hielen zit. In alle verhalen schetst Van Lennep snel een historische context, om zijn personages meteen in het avontuur te laten belanden – een avontuur dat is voorzien van historische correcte details, die de auteur zelf toelicht in eindnoten.
Jacob van Lennep (1802-1868) was een Nederlandse schrijver, dichter, taalkundige, advocaat en politicus. Hij was de belangrijkste 19de-eeuwse schrijver van Nederlandse historische romans. Zijn bekendste titels zijn "Elisabeth Musch" en "De roos van Dekama", allebei romans die belangrijke episodes uit de Nederlandse geschiedenis als achtergrond nemen. Van Lennep is ook de literatuurgeschiedenis ingegaan als de man die Multatuli’s "Max Havelaar" op de markt bracht, in een politiek afgezwakte versie, tot grote woede van de auteur.
